Menu
Kinderen zijn het meest waardevolle in het leven van een ouder. Je wil zo graag dat ze een zorgeloze tijd hebben.
Maar in de realiteit loopt het wel eens anders. Je kind is te stil of net te extravert, je kind luistert niet, je kind is een driftkikker of wil plots niet meer naar school, het heeft faalangst… herkenbaar?
Kortom opvoeden kan verdomd lastig zijn. Ik geloof dat wanneer ouders de juiste info en ondersteuning krijgen ‘en’ de unieke krachtbronnen van hun kind inzetten tijdens het opvoeden, ze hun kind kunnen helpen uitgroeien tot een veerkrachtig en uniek zelf.
Dit is waar ik en mijn alpaca’s – mijn zogenoemde collega-therapeuten – je bij kunnen helpen.
We waren thuis met 6 kinderen en hadden een hond, een kat en handtamme tortelduiven. Het was altijd mijn droom om mijn passie voor dieren en het plezier van kinderen te kunnen combineren met mijn beroep.
Het toeval wilde echter dat ik voor mijn job als ergotherapeut in een voorziening terecht kwam voor volwassenen waar weinig ruimte was voor dieren.
In de zomer van 2016 tijdens een vakantie in Duitsland zag ik voor het eerst Alpaca’s in een weide staan. De dieren waren totaal niet bang en kwamen nieuwsgierig dichterbij.
Het duurde nog tot oktober 2019 voor ik mijn eerste Alpaca’s kocht. Na de aankoop van de Alpaca’s groeide al heel snel de idee om hen mee in te zetten in mijn praktijk.
Als therapeut volgde ik de opleiding AAT (Animal Assisted Therapy). Binnen AAT ontstaat of gebeurt veel in het contact met de dieren. Hierdoor is het een indirecte vorm van therapie. Een Alpaca is een extra therapeutisch middel en kan therapie faciliteren en/of versterken.
Enerzijds vertaalt de therapeut de na te streven doelen om in interventies met de dieren.
Anderzijds voelen Alpaca’s feilloos aan hoe iemand zich voelt van binnen en gaan hierop reageren; ze houden een spiegel voor waarvan je heel veel kan leren.
